ASERTYWNOŚĆ I PEWNOŚĆ SIEBIE

Nie potrafisz w jasny sposób zakomunikować koledze, że zdecydowanie zbyt długo przechowuje twoją książkę. Nie chcesz wywierać na nim presji, w wyniku czego nie otrzymujesz książki i jesteś coraz bardziej sfrustrowany tą sytuacją.

Zastanów się, do czego ta sytuacja prowadzi? Już nigdy więcej możesz nie zobaczyć książki, a osoba, która ją pożyczyła, może uznać cię za kogoś, kto nie potrafi upomnieć się o swoje.

Koleżanka prosi cię o zadanie domowe, którego sama nie odrobiła. Ty wiedząc o tym, że było to wynikiem jej lenistwa, bez wahania dajesz swoje starannie odrobione zadanie (na które poświęciłeś sporo czasu). Masz poczucie, że tak naprawdę nie chciałeś tego robić. Bałeś się jednak odrzucenia ze strony koleżanki (a może też pozostałych kolegów).

Zastanów się, czy gdybyś odmówił, koleżanka i koledzy okazaliby ci większy szacunek niż wtedy, gdy zgodziłeś się na jej prośbę?

Powiedziałeś najlepszemu koledze, że po szkole pójdziecie pograć w piłkę. Właśnie przypomniało ci się, że tata prosił cię o pomoc przy koszeniu trawy w ogrodzie. Nie masz odwagi przyznać się koledze, że tak naprawdę nie pasuje ci spotkanie z nim. Nie chcesz jednak sprawiać problemów i mimo wewnętrznego napięcia i zdenerwowania, wychodzisz pograć. Gra nie sprawia ci radości, bo wiesz, że w domu kogoś zawiodłeś…

Zastanów się, dlaczego nie odpowiedziałeś po prostu: „Przypomniało mi się, że tata poprosił mnie, aby pomóc mu w ogrodzie, przykro mi, ale nie zagramy po szkole. Jeśli masz ochotę, możemy pograć w innym czasie”. Prawdziwy przyjaciel na pewno zrozumiałby twoją sytuację.

Jeśli krytyka jest słuszna i wypowiedziana w sposób uprzejmy, należy się z nią po prostu zgodzić, mówiąc: Masz rację, przepraszam.
Jeżeli uważasz, że czyjaś ocena jest niesprawiedliwa, możesz zamienić ją w opinię słowami: To twoje zdanie – ja mam inne.
Staraj się krótko, rzeczowo przedstawić swój punkt widzenia, bez wchodzenia w zbędne dyskusje. W żadnym wypadku nie dopuszczaj do przepychanek słownych, ani też nie uciekaj w uległość.

• ignoruj taką osobę – pamiętaj, że ona karmi się twoim strachem i bezradnością;
• stosuj szybkie i krótkie odpowiedzi w celu rozładowania napięcia, np. żart, rzeczową odpowiedź z podstawowymi informacjami;
• zastosuj komunikat ufo.

Asertywność jest niezwykle pożądana zarówno w szkole, jak i poza nią, w gronie kolegów czy rodziny. Choć umiejętność mówienia nie nie jest łatwa, to zdecydowanie jest ona bardzo pomocna w życiu.
Gdy będziesz asertywny:        

• nie będziesz przejmował się krytyką innych i własnymi porażkami – każdy ich doświadcza, najważniejsze, aby nauczyć się wyciągać z nich wnioski;
• wzrośnie twój szacunek do siebie samego, a tym samym zwiększy się twoja pewność siebie;
• inne osoby zaczną liczyć się z twoim zdaniem;
• wzrośnie szacunek otoczenia względem ciebie;
• pozostaną przy tobie prawdziwi koledzy, na których możesz liczyć.

Zazwyczaj nie potrafimy odmawiać, bo obawiamy się reakcji drugiej osoby. Nie chcemy naszą odmową kogoś urazić lub sprawić przykrości. Problem z asertywnością mają często osoby, które nie są wystarczająco pewne siebie, mają zaniżoną samoocenę oraz poczucie własnej wartości. Osoba asertywna wierzy w siebie, ma stabilne i realne poczucie własnej wartości – zna zarówno swoje mocne, jak i słabe strony. 

Szukaj osób, przy których się rozwijasz. Osób, które w ciebie wierzą i cię motywują. Unikaj natomiast ludzi toksycznych, przy których miewasz gorsze samopoczucie, czujesz się spięty. Pamiętaj, że w dużej mierze to od ciebie zależy, jakimi ludźmi się otaczasz w życiu, i które osoby mają na ciebie wpływ. Poznaj i rozwijaj swoje umiejętności – wzrośnie twoje poczucie własnej wartości a tym samym pewność siebie!

Asertywność to umiejętność, a nie cecha charakteru, więc każdy może się jej nauczyć. Możesz potrzebować sporo czasu, aby zacząć reagować w sposób asertywny – postawa ta wymaga wysiłku, samozaparcia i motywacji. Próbując, nic nie tracisz – możesz natomiast wiele zyskać!
Jeśli jesteś ciekaw jak wygląda postawa osoby asertywnej, kliknij tutaj.