LOGOPEDA

• staraj się dokształcać w zakresie diagnozy i terapii zaburzeń płynności mowy;
• dziel się wiedzą o specyfice zaburzeń płynności mowy z nauczycielami i personelem placówki, w której pracujesz – prowadź warsztaty/szkolenia na temat jąkania i odpowiedniego reagowania na nie;
• podczas badań przesiewowych uważnie staraj się analizować niepłynności, by odpowiednio ocenić rodzaj trudności w płynnym wypowiadaniu się (jąkanie/giełkot/niepłynność zwykła);
• jeśli postawisz diagnozę: jąkanie, postaraj się nawiązać kontakt z rodzicami dziecka;
• dowiedz się, czy dziecko jest pod opieką innego logopedy z powodu zaburzeń płynności mowy, a jeśli tak – nawiąż z nim kontakt;
• współpracujcie na rzecz dobra dziecka w szkole i poza nią;
• jeśli dziecko nie jest pod opieką innego terapeuty, postępuj zgodnie z procedurą diagnostyczną (pełna diagnoza zaburzeń płynności mowy);
• dobierz odpowiedni program terapeutyczny, który mógłby być skuteczny w warunkach szkolnych, gdzie występuje ograniczony kontakt z rodzicami; zadbaj o dobre samopoczucie dziecka w szkole – profilaktyka dokuczania, promowanie zasad dobrej komunikacji w klasie i w szkole;
• współpracuj z nauczycielami oraz pedagogiem i psychologiem szkolnym, tak, by zadbać nie tylko o zdolność do wypowiadania się, ale także o samoakceptację, odporność psychiczną i pewność siebie dziecka jako mówcy z jąkaniem;
• zadbaj o systematyczny kontakt z rodzicami, by dowiedzieć się, jak funkcjonuje dziecko w rodzinie i wśród znajomych, czy efekty terapii przenoszone są do codziennego życia dziecka.

• staraj się dokształcać w zakresie diagnozy i terapii zaburzeń płynności mowy;
• postępuj zgodnie z procedurą diagnostyczną (pełna diagnoza zaburzeń płynności mowy);
• udzielaj obszernych wyjaśnień rodzicom dziecka i zadbaj, by otrzymali odpowiednią pomoc (grupy wsparcia, formy warsztatowe);
• dobierz odpowiedni program terapeutyczny, który w wypadku dzieci młodszych mógłby być realizowany we współpracy z rodzicami; 
• nawiąż kontakt z logopedą szkolnym, który może pomóc ci m.in. zadbać o dobre samopoczucie dziecka w szkole, przenoszenie efektów terapii do codzienności oraz udzieli informacji na temat aktywności i uczestnictwa dziecka na terenie szkoły; dziel się z nim informacjami na temat dziecka oraz prowadzonej terapii mowy (za zgodą rodziców i dziecka);
• nawiąż kontakt z nauczycielami, którzy mogą pomóc ci m.in. zebrać informacje o aktywności i uczestnictwie dziecka podczas lekcji, jego sposobach funkcjonowania w sytuacjach komunikacyjnych w rozmowie z nauczycielami, na forum klasy i podczas przerw; dziel się informacjami na temat dziecka i prowadzonej terapii mowy z wychowawcą szkolnym (za zgodą rodziców i dziecka);
• jeśli to potrzebne, nie wahaj się, by rozmawiać z pedagogiem lub psychologiem szkolnym – to może sprawić, że dziecko poczuje się bezpiecznie na terenie szkoły;
• zadbaj o systematyczny kontakt z rodzicami, by dowiedzieć się, jak funkcjonuje dziecko w rodzinie i wśród znajomych, czy efekty terapii przenoszone są do codziennego życia dziecka;
• w miarę możliwości staraj się włączać dziecko z jąkaniem do grupowych form wsparcia.

• Warsztaty dla nauczycieli szkół i przedszkoli. Kliknij tutaj, aby pobrać scenariusze warsztatów.
• Warsztaty dla uczniów szkoły podstawowej. Kliknij tutaj, aby pobrać scenariusze warsztatów.

Profilaktyka mobbingu jest skuteczna, gdy wprowadzamy ją nie tylko indywidualnie, ale także w pracy z grupą, np. w klasie szkolnej. 

Bardzo istotna jest współpraca rodziców, nauczycieli i innych osób dorosłych w otoczeniu dziecka; w wypadku osoby dorosłej istotna jest współpraca z otaczającym ją środowiskiem. Zachęcamy do lektury: Mobbing doświadczany przez jąkające się dzieci.