Mobbing

Mobbing szkolny to inaczej przemoc rówieśnicza, agresja szkolna lub nękanie (Pyżalski, 2012; Węsierska i in., 2015), które mogą przybierać różne formy zależnie od tego, gdzie występuje (szkolny, w cyberprzestrzeni) i w jaki sposób się przejawia: fizyczny, słowny oraz relacyjny, a więc np. rozsiewanie plotek czy wykluczanie z towarzystwa. Tym, co odróżnia go od innych niepożądanych agresywnych zachowań jest powtarzalność, niesymetryczność sił, co oznacza, że zazwyczaj ofiara jest na słabszej pozycji, utrwalone role oraz cykliczność zachowań. Mobbing – czego dowodzą badania – częściej dotyczy dzieci wrażliwych, nieśmiałych, ostrożnych, które mają pewne trudności w nawiązywaniu relacji, a w sytuacjach przemocy wykazują uległość i bierność. Można więc uznać, że zaburzenia komunikacji stanowią pewnego rodzaju ryzyko wystąpienia mobbingu. Badania przeprowadzone m.in. w Polsce, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych dowodzą, że zaburzenia w komunikowaniu się są postrzegane raczej negatywnie przez inne dzieci i w związku z tym podlegają społecznej stygmatyzacji (Fatyga, Kilian, Węsierska, 2019, 65). Dodatkowo dzieci, które się jąkają, są bardziej narażone na mobbing szkolny, czyli dokuczanie, wyśmiewanie i znęcanie się (Blood & Blood, 2014, 2007; Blood i in., 2011). Niezwykle istotne jest zatem, byś jako nauczyciel był bacznym obserwatorem, który nie tylko wspiera, ale również broni. Zorganizuj na przykład specjalne dni poświęcone edukacji na temat przemocy w szkole, przeprowadź pogadankę dla rodziców lub warsztaty poświęcone relacjom interpersonalnym (Greene, 2014). Każda z podjętych form działań, a przede wszystkim rozmowa z dzieckiem, może okazać się niezwykle przydatna w walce z mobbingiem.
Zachęcamy do zapoznania się z artykułem Mobbing doświadczany przez jąkające się dzieci: sposoby radzenia sobie z tym zjawiskiem oraz działania prewencyjne