Biblioteka

Bibliografia

  • Guitar, B., Conture, E. G. (2012). Dziecko, które się jąka. Informacje dla pediatry. Katowice: Wydawnictwo Centrum Logopedyczne. Dostęp online 
  • Kelman, E., Whyte, A. (2018). Zrozumieć jąkanie. Kraków: Wydawnictwo Edukacyjne. 
  • Lenz Holte, D. (2016). Głos odzyskany. Poradnik dla rodziców dzieci jąkających się. Kraków: Wydawnictwo Edukacyjne. 
  • Sakwerda, A. (2020). Spokojnie, to tylko jąkanie! Katowice: Wydawnictwo Centrum Logopedyczne. 
  • Schneider, P. (2017). Moje dziecko się jąka. Co mogę zrobić? Poradnik dla rodziców i opiekunów dzieci jąkających się. Katowice: Wydawnictwo Centrum Logopedyczne. 
  • Szerszeńska, A. (2015). Jąkanie to nie wyrok! Poradnik dla rodziców dzieci jąkających się. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls. 
  • Szerszeńska, A. (2020). Tymon i piłka w grze! Białystok: Wydawnictwo New Space. 
  • Węsierska, K., Jeziorczak, B. (2011). Czy moje dziecko się jąka? Przewodnik dla rodziców małych dzieci, które mają problem z płynnym mówieniem. Katowice: Wydawnictwo Centrum Logopedyczne. 

polskojęzyczne: 

  • Byrne, R. (1989). Pomówmy o zacinaniu. Warszawa: PZWL.
  • Chęciek, M. (2001). Kwestionariusz Cooperów do oceny jąkania. Zarys terapii. Zmodyfikowany program psychofizjologicznej terapii jąkających się. Podręcznik. Lublin: Wydawnictwo Fundacji Orator.
  • Chęciek, M. (2007). Jąkanie – diagnoza, terapia, program. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls. 
  • Chęciek, M., Bijak, E., Kamińska, D. (2014). Jąkanie. Skuteczne techniki płynnego mówienia. Wydanie 1. Część 1, 2. Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia Universalis. 
  • Chmela, K. E., Reardon, N. (2014). Jak skutecznie pracować nad postawami i emocjami w terapii jąkania. Katowice: Wydawnictwo Centrum Logopedyczne.
  • Dell, C. W. (2016). Terapia jąkania u dzieci w młodszym wieku szkolnym. Podręcznik dla logopedów. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
  • Góral-Półrola, J. (2013). Organiczna niepłynność mówienia. Lublin: Wydawnictwo Fundacji Orator. 
  • Góral-Półrola, J. (2016). Jąkanie. Analiza procesu komunikacji słownej. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls. 
  • Góral-Półrola, J., Tarkowski, Z. (2012). Skala Motywacji do Terapii Jąkania. Lublin: Wydawnictwo Fundacji Orator. 
  • Góral-Półrola, J., Tarkowski, Z. (2012). Skala Samooceny i Oceny Jąkania. Lublin–Kielce: Wydawnictwo Fundacji Orator. Wydawnictwo Wyższej Szkoły Ekonomii, Turystyki i Nauk Społecznych w Kielcach. 
  • Guitar, B., Peters, T. J. (2014). Dobór metod terapii jąkania. Przewodnik dla logopedów (Gaweł K. tłum.). Katowice: Wydawnictwo Centrum Logopedyczne. 
  • Hood, S. B. (red.). (2015). Jąkanie — eksperci radzą. Z doświadczeń własnych i zawodowych 28 specjalistów. Katowice: Wydawnictwo Centrum Logopedyczne. 
  • Jankowska-Szafarska, L., Suligowska, B., Kara, R., Kupiec, K. (red.). (2017). Życie z zacięciem. Integralny przewodnik po jąkaniu. Kraków: Wydawnictwo Edukacyjne.
  • Kamińska, D. (2006). Wspomaganie płynności mowy dziecka – profilaktyka, diagnoza i terapia jąkania wczesnodziecięcego. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls. 
  • Kelman, E., Nicolas, A. (2013). Praktyczna interwencja w jąkaniu wczesnodziecięcym. Podejście interakcyjne rodzic-dziecko – Palin PCI. Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia Universalis.
  • Kostecka, W. (2000). Dziecko i jąkanie. Lublin: Polskie Towarzystwo Logopedyczne – Zarząd Główny. 
  • Kostecka, W. (2004). Zintegrowany Program Terapii Jąkających się. Lublin: AWH Antoni Dudek. 
  • Kuniszyk-Jóźkowiak, W. (1996). Akustyczna analiza i stymulacja płynności mówienia. Lublin: Wydawnictwo UMCS. 
  • Kurkowski, Z. M. (2003). Próba sylabowa do oceny niepłynności mówienia. Warszawa: Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu. 
  • Scott, L., Guitar, C. (2012). Jak mówić w szkole o jąkaniu. Przewodnik dla nauczycieli i logopedów. Katowice: Wydawnictwo Centrum Logopedyczne.
  • Sidor, M. (2011). Niepłynność mowy w jąkaniu. Lublin: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. 
  • Tarkowski, Z. (1999). Jąkanie wczesnodziecięce. Warszawa: WSIP.
  • Tarkowski, Z. (2010). Kwestionariusz Zaburzeń Płynności Mówienia. Lublin: Wydawnictwo Fundacji Orator. 
  • Tarkowski, Z. (2007). Psychosomatyka jąkania: dlaczego osoby jąkające się mówią płynnie. Lublin: Wydawnictwo Fundacji Orator. 
  • Tarkowski, Z. (2008). Zmiana postaw wobec jąkania. Lublin: Wydawnictwo Fundacji Orator. 
  • Tarkowski, Z., Humeniuk, E., Dunaj, J. (2011). Jąkanie w wieku przedszkolnym. Olsztyn: Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego.
  • Vanryckeghem, M., Brutten, G. J. (2015). Kiddy CAT: Test do badania postaw związanych z komunikowaniem się jąkających się dzieci w wieku przedszkolnym. Gdańsk: Harmonia Universalis. 
  • Węsierska, K. (red.). przy współpracy Gaweł, K. (2018). Zaburzenia płynności mowy. Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia Universalis. 
  • Węsierska, K., Jeziorczak, B. (2016). DJ – diagnoza jąkania u dzieci w wieku przedszkolnym. Katowice: Wydawnictwo Komlogo. 
  • Węsierska, K., Witkowski, M. (red.). (2020). Zaburzenia płynności mowy – teoria i praktyka. T 2. Katowice: Uniwersytet Śląski.

pozycje książkowe anglojęzyczne: 

  • Bennett, E. M. (2006). Working with People Who Stutter. A Lifespan Approach. Upper Saddle River: Pearson Education. 
  • Bernstein Ratner, N. (2012). Evidence-Based Practice & Practice-Based Evidence: Closing the Gap. Memphis: The Stuttering Foundation DVD, No.6720. 
  • Bloodstein, O., Bernstein Ratner, N. (2008). A handbook on stuttering. (6th ed.) Clifton Park, NY: Thomson Delmar. 
  • Bothe, A.K. (Ed.). (2004). Evidence-based treatment of stuttering: Empirical bases and clinical applications. Mahwah, NJ: Erlbaum. 
  • Brutten, G., Vanryckeghem, M. (2007). Behavior Assessment Battery for school-age children who stutter. San Diego: Plural Publishing. 
  • Conture, E. G. (2001). Stuttering: Its nature, diagnosis, and treatment. New York: Allyn & Bacon. 
  • Conture, E., Curlee, R. (2007). Stuttering and Related Disorders of Fluency. Stutgart, NY: Thieme. 
  • Dollaghan, C. (2007). The Handbook of Evidence-Based Practice in Communication Disorders. Baltimore: Brookes. 
  • Fraser, M. (2010). Self-therapy for the stutterer. Eleventh edition. Memphis, TN: The Stuttering Foundation of America. Dostęp online (polskie tłumaczenie) Dostęp online (tekst oryginalny)
  • Guitar, B. (2014). Stuttering. An Integrated Approach to Its Nature and Treatment (4th ed.). Baltimore: Lippincott Williams & Wilkins. 
  • Hegde, M. N. (2007). Treatment protocols for stuttering. San Diego: Plural Pub. 
  • Manning, W. H. (2001). Clinical decision making in fluency disorders (2nd ed.). Vancouver: Singular Publishers. 
  • Onslow, M., Packman, A., Harrison, E. (2003). The Lidcombe Program of early stuttering intervention: A clinician’s guide. Austin, TX: Pro-Ed.
  • Packman, A., Attanasio, J. S. (2004). Theoretical Issues in Stuttering. Hove and New York: Psychology Press.
  • Ramig, P. R., Dodge, D. M. (2005). The child and adolescent stuttering treatment and activity resource guide. Clifton Park, NY: Thomson Delmar Learning. 
  • Riley, G. (2009). Stuttering Severity Instrument (4th ed.). Austin: Pro-Ed.
  • Roddam H., Skeat, J. (2010). Embedding evidence-based practice in speech-language therapy. West Sussex: Wiley & Sons. 
  • Shapiro, D. (1999). Stuttering intervention: A collaborative journey to fluency freedom. Austin: Pro Ed. 
  • Shine, R. E. (1980). Systematic fluency training for young children. Tigard, Oregon: C. C. Publications. 
  • Silverman, F. H. (1992). Stuttering and other fluency disorders. Englewood Cliffs: Prentice-Hall. 
  • Starkweather, C. W., Givens-Ackerman, J. (1997). Stuttering. Austin: Pro-Ed.
  • Starkweather, C. W., Gottwald, S. R., Halfond, M. M. (1990). Stuttering prevention: A clinical method. Englewood Cliffs: Prentice-Hall.
  • Tanner, D. C., Mattes, L. J. (1994). Pragmatic stuttering intervention for children. Oceanside: Academic Communication Associates. 
  • Ramig, P. (1993). The impact of self help groups on persons who stutter: A call for research. Journal of Fluency Disorders, vol. 27, 351–361.
  • Reeves, L. (2006). The Role of Self-Help/Mutual Aid in Addressing the Needs of Individuals Who Stutter. In: N. Bernstein Ratner, J. Tetnowski (Ed.), Current issues in stuttering researches and practise (pp. 255-278). London: Lawrence Erlbaum Associates. 
  • Scaler Scott, K. (2018). Fluency Plus: Managing Fluency Disorders in Individuals with Multiple Diagnoses. Thorofare, NJ: Slack Incorporated.
  • Starkweather, W. (1987). Fluency and stuttering. Englewood Cliffs: Prentice-Hall. 
  • Starkweather, C., Gottwald, S., Halfond, M. (1990). Stuttering prevention: A clinical method. Englewood Cliffs: Prentice-Hall. 
  • Stewart, T., Turnbull, J. (2012). Dysfluent Children. Practical Approaches to Assessment and Therapy (Revised Edition). Milton Keynes: Speechmark.
  • Yairi, E., Ambrose, N. (2005). Early Childhood Stuttering. For Clinicians by Clinicians. Austin: Pro-Ed.
  • Yairi, E., Seery, C. H. (2011). Stuttering: Foundations and Clinical Application. Boston: Pearson. 
  • Yaruss, S., Murphy, B., Quesal, R. W., Reardon, N. A. (2004). Bullying and Teasing: Helping Children who Stutter. New York: National Stuttering Association. 
  • Yaruss, J. S., Reardon-Reeves, N. (2017). Early Childhood Stuttering Therapy: A Practical Guide. McKinney: Stuttering Therapy Resources.
  • Van Riper, C. (1971). The Nature of Stuttering. Englewood Cliffs: Prentice-Hall. 
  • Van Riper, C. (1973). The treatment of stuttering (2nd ed.). Englewood Cliffs: Prentice-Hall. 
  • Vanryckeghem, M., Brutten, G. (2017). The Behavior Assessment Battery for Adults who Stutter. San Diego: Plural Publishing. 
  • Williams, D.F. (2006). Stuttering Recovery: Personal and Empirical Perspectives. Mahwah, NJ: Erlbaum. 
  • Williams, D. F. (2012). Communication Sciences and Disorders. An Introduction to the Profession. New York-London: Psychology Press.
  • Yairi, E., Seery, C. H. (2011). Stuttering: Foundations and Clinical Applications. Upper Saddle River: Pearson Education. 
  • Yaruss, J. S., Quesal, R. W. (2010). Overall Assessment of the Speaker’s Experience of Stuttering (OASES). Bloomington: Pearson Assessments.
  •  Zebrowski, P. M., Kelly, E. M. (2002). Manual of Stuttering Intervention. Clifton Park: Singular Thomson Learning. 

pozycje książkowe niemieckojęzyczne: 

  • Kuckenberg, S. (2020). Intensiv-Modifikation Stottern für Kinder: Soziales Kompetenztraining. Neuss: Natke Verlag. 
  • Lattermann, Ch. (2010). Das Lidcombe-Programm zur Behandlung frühkindlichen Stottern. Neuss: Natke Verlag. 
  • Schneider, P. (2011). Fröschlein fährt Dreirad. Neuss: Natke Verlag.
  • Sandrieser, P., Schneider, P. (2015). Stottern im Kindesalter. Stuttgart-New York: Thieme Verlag.
  • Zückner, H. (2014). Intensiv-Modifikation Stottern (IMS). Therapiemanual. Neuss: Natke Verlag.

polskojęzyczne artykuły i rozdziały w podręcznikach: 

  • Bijak, E. (2012). Specjalistyczne turnusy terapeutyczne dla jąkających się – organizacja i efekty terapii. Logopedia Silesiana, T. 1, 173–185. 
  • Bijak, E. (2013). Świat, który rozumie jąkanie (Benny David) – sprawozdanie z konferencji naukowej z okazji Światowego Dnia Osób Jąkających się (w 2011 roku). Logopedia Silesiana, T. 2, 232–236. 
  • Bijak, E., Brawański, T., Kamińska, D., Skrzypiec-Kucharzewska, E., Toronczak, J. (2008). Efektywność terapii osób jąkających się uczestniczących w specjalistycznych turnusach terapeutycznych. Forum Logopedyczne, 15, 18–23.
  • Bijak, E., Kamińska, D. (2013). Społeczny aspekt jąkania – wskazówki dla jąkających się i ich rodziców/opiekunów oraz nauczycieli i logopedów. Logopedia Silesiana, 2, 168–180. 
  • Bijak, E., Kamińska, D. (2012). Świat, który rozumie jąkanie (Benny David) – sprawozdanie z konferencji naukowych z okazji Światowego Dnia Osób Jąkających się (2008-2010). Logopedia Silesiana, T. 1, 206–209. 
  • Blanchet, P., Boroń, A., Chmielewski, G., Everard, R., Haase, T., Gładosz, Z., Jankowska-Szafarska, L., Ravid, B., St. Louis, K. O., Węsierska, K. (2019). Sukces w terapii jąkania – czym jest i jak go osiągnąć – opinie „podwójnych” ekspertów. W: K. Węsierska, M. Witkowski (red.), Zaburzenia płynności mowy – teoria i praktyka (t. 2, s. 13–31). Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego. 
  • Błachnio, A. (2013). Emocje odczuwane podczas mówienia przez osoby jąkające się. Kwartalnik Pedagogiczny, 3, 31–50. 
  • Błachnio, A., Przepiórka, A. (2012). Jąkanie jako zaburzenie z perspektywy psychologicznej: przegląd badań. Psychologia Jakości Życia, 11 (2), 211–222.
  • Błachnio, A., Przepiórka, A. (2013). Podejście psychologiczne w terapii jąkania. Psychiatria i Psychologia Kliniczna, 13 (2), 121–125.
  • Błachnio, A., Przepiórka, A., St. Louis, K. O., Węsierska, K., Węsierska, M. (2015). Postawy społeczne wobec jąkania w Polsce – przegląd badań z użyciem POSHA-S. W: K. Węsierska (red.), Zaburzenia płynności mowy – teoria i praktyka (t. 1, s. 89–100). Katowice: Komlogo – Uniwersytet Śląski. Dostęp online  
  • Bogdanowska, Z. (2018). Podejście skoncentrowane na rozwiązaniach w pracy z osobami jąkającymi się. W: K. Węsierska (red.), przy współpracy z K. Gaweł, Zaburzenia płynności mowy (s. 240–251). Gdańsk: Harmonia Universalis. 
  • Boroń, A. (2015). Jąkanie u dziecka z wadą wymowy. Studium przypadku. W: K. Węsierska (red.), Zaburzenia płynności mowy. Teoria i praktyka (t. 1, s. 161–176). Katowice: Wydawnictwo Komlogo – Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego. Dostęp online  
  • Boroń, A. (2017). Bezpośrednie podejście w terapii jąkania wczesnodziecięcego na przykładzie metod Lidcombe Program i Mini-KIDS. W: L. Jankowska-Szafarska, B. Suligowska, R. Kara, K. Kupiec (red.), Życie z zacięciem. Integralny przewodnik po jąkaniu (s. 116–124). Kraków: Wydawnictwo Edukacyjne.
  • Boroń, A. (2019). Środowiskowe wsparcie w terapii jąkania – rola rodziny. Forum Logopedy, 31, 55–59.
  • Boroń, A., Schneider, P. (2018). Metoda Mini-KIDS w terapii jąkania wczesnodziecięcego – studium przypadku, W: K. Węsierska (red.), przy współpracy z K. Gaweł, Zaburzenia płynności mowy (s. 175–191). Gdańsk: Harmonia Universalis. 
  • Boroń, A., Węsierska, K., Agius, J. (2019). Wczesna interwencja w jąkaniu na świecie w świetle wyników międzynarodowego sondażu diagnostycznego. W: K. Węsierska, M. Witkowski (red.), Zaburzenia płynności mowy – teoria i praktyka (t. 2, s. 133–149). Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego. 
  • Chęciek, M. (2012). Jak wspierać dziecko jąkające się w środowisku przedszkola i szkoły. W: K. Węsierska (red.), Profilaktyka logopedyczna w praktyce edukacyjnej (s. 213–227). Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
  • Chęciek, M. (2005). Różne oblicza niepłynności mówienia, Logopedia, 34, 245–257. 
  • Chmielewski, G. (2015). Jakość wybranych czynników psychospołecznych a skuteczność terapii osób jąkających się. W: K. Węsierska (red.), Zaburzenia płynności mowy: teoria i praktyka (t. 1., s. 189–206). Katowice: Komlogo – Uniwersytet Śląski. Dostęp online 
  • Deluga, D. (2006). O jąkaniu wczesnodziecięcym. Śląskie Wiadomości Logopedyczne, 10, 44–48. 
  • Dyl, M., Skrzypiec, Ł., Wilk, B. (2015). Wsparcie ucznia jąkającego się w szkole. W: K. Węsierska (red.), Zaburzenia płynności mowy: teoria i praktyka. (t. 1, s. 227–250). Katowice: Wydawnictwo Komlogo. 
  • Eggers, K. (2019). Funkcje wykonawcze w jąkaniu wczesnodziecięcym. Przegląd badań. W: K. Węsierska, M. Witkowski (red.), Zaburzenia płynności mowy – teoria i praktyka (t. 2, s. 99–116). Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego. 
  • Faściszewska, M. (2019). Diagnozowanie utrwalonego jąkania z wykorzystaniem klasyfikacji ICF. Forum Logopedy, 31, 4–9. 
  • Faściszewska, M. (2017). Wczesna interwencja w przypadku jąkania u dziecka z przyspieszonym rozwojem mowy – studium przypadku 22 miesięcznego chłopca. W: S. Milewski, K. Kaczorowska-Bray, B. Kamińska, (red.), Studia logopedyczno-lingwistyczne. Księga jubileuszowa z okazji 70-lecia urodzin Profesora Edwarda Łuczyńskiego (s. 350–365). Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia Universalis. 
  • Faściszewska, M., Tuchowska, J. (2018). Narzędzia diagnostyczne stosowane w ocenie postaw i zachowań dorosłych osób jąkających się – możliwości zastosowania w polskiej logopedii. W: K. Węsierska (red.), przy współpracy z K. Gaweł, Zaburzenia płynności mowy (s. 158–174). Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia Universalis. 
  • Faściszewska, M., Tuchowska, J. (2017). Narzędzia stosowane w diagnozie jąkania u dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. W: J. Skibska (red.), Diagnoza interdyscyplinarna. Wybrane problemy (s. 321–344). Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls. 
  • Faściszewska, M. (2017). Lubię mówić – rozwijanie dialogu i narracji dziecka jąkającego się w rodzinie i środowisku edukacyjnym. W: L. Jankowska-Szafarska, B. Suligowska, R. Kara, K. Kupiec (red.), Życie z zacięciem. Integralny przewodnik po jąkaniu (s. 55–67). Kraków: Wydawnictwo Edukacyjne.
  • Gralewicz-Wolny, I., Stasiczek, A. (2015). Przychodzi baba do logopedy…. Pięć aspektów relacji terapeutycznej. W: K. Węsierska (red.), Zaburzenia płynności mowy – teoria i praktyka (t. 1, s. 115125). Katowice: Komlogo – Uniwersytet Śląski.
  • Jankowska-Szafarska, L. (2017). Co działa w samopomocy? Szeroka perspektywa. W: L. Jankowska-Szafarska, B. Suligowska, R. Kara, K. Kupiec (red.), Życie z zacięciem. Integralny przewodnik po jąkaniu (s. 269–275). Kraków: Wydawnictwo Edukacyjne. 
  • Jankowska-Szafarska, L. (2018). Praktyczne zastosowanie podejścia modyfikacji jąkania u młodzieży i dorosłych – pokonywanie barier psychologicznych. W: K. Węsierska (red.), przy współpracy K. Gaweł, Zaburzenia płynności mowy (s. 224–239). Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia Universalis. 
  • Jankowska-Szafarska, L. (2019). Jąkać się bardziej płynnie. Modyfikacja jąkania w praktyce. Forum Logopedy, 31, 24–29. 
  • Jeziorczak, B. (2019). Elementy psychoterapii w interwencji logopedycznej. Forum Logopedy, 31, 41–47. 
  • Jeziorczak, B., Węsierska K. (2008). Interwencja terapeutyczna w przypadku wczesnej dysfluencji – założenia programu terapii dla dzieci w wieku przedszkolnym. Forum Logopedyczne, 15, 24–27. 
  • Jeziorczak, B., Węsierska, K. (2011). Jakość relacji logopeda – rodzic dziecka jąkającego się a skuteczność terapii jąkania wczesnodziecięcego. W: J. Gruba (red.), Wybrane problemy logopedyczne (s. 51–66). Gliwice: Fonem.eu. 
  • Kamińska, D. (2014). Psychoterapia i socjoterapia w pracy z osobami jąkającymi się. Logopedia Silesiana, 3, 261–270. 
  • Kamińska, D., Bijak, E. (2013). Społeczny aspekt jąkania – wskazówki dla jąkających się i ich rodziców/opiekunów oraz nauczycieli i logopedów. Logopedia Silesiana, 2, 168–180.
  • Kasprzyk, B. (2007). Terapia niepłynności mówienia z perspektywy psychologa i logopedy. Forum Logopedyczne, 13, 25–27. Dostęp online
  • Kuniszyk-Jóźkowiak, W., Sztubecki, M. (1997). Analiza niepłynności mówienia osób jąkających się. Stan aktualny i perspektywy. W: Diagnoza i terapia osób jąkających się. Warsztaty logopedyczne Augustów – czerwiec 1997 (s. 16–26). Białystok: Orthdruk. 
  • Laszczyńska, A., Pakura, M. (2015). Jak sprostać wyzwaniom? Praca nad identyfikacją własnego jąkania w grupie samopomocowej. W: K. Węsierska (red.) Zaburzenia płynności mowy. Teoria i praktyka (t. 1, s. 207–214). Katowice: Wydawnictwo KOMLOGO – Uniwersytet Śląski. Dostęp online 
  • Lechta, V. (2011). Jąkanie. W: G. Gunia, V. Lechta (red.), Wprowadzenie do logopedii (s. 151–170). Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
  • Mazur, M., Węsierska, K. (2012). Czynniki genetyczne w etiologii jąkania – doniesienia z badań. Forum Logopedyczne, 20, 90–94. 
  • Michta, I., Mrozik, K., Pakura, M. (2016). Strefa płynnego jąkania i edukowania o jąkaniu na Uniwersytecie Śląskim – Klub Ludzi Mówiących, Forum Logopedyczne, 24, 209–216. 
  • Michta, I., Ploch, K. (2019). Rola autoterapii w jąkaniu – znaczenie grup samopomocowych. Forum Logopedy, 31, 48–54. 
  • Mielewska, A., Węsierska, K. (2013). Zastosowanie metod Palin PCI i Lidcombe Program w terapii jąkania wczesnodziecięcego. W: J. Skibska (red.), Wspieranie rozwoju małego dziecka (s. 93-120). Bielsko-Biała – Kraków: Libron. 
  • Minczakiewicz, E. M. (2005). Samoocena i samoakceptacja młodzieży jąkającej się. W: E. M. Minczakiewicz (red.), Holistyczne aspekty logopedycznej terapii jąkających się (s. 44–95). Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej. 
  • Moćko, N., Węsierska, K. (2015). Sytuacja dziecka jąkającego się w przedszkolu i w szkole. W: A. Guzy, M. Wójcik-Dudek, B. Niesporek-Szamburska (red.), Szkoła bez barier. O trudnościach w nauczaniu i uczeniu się (s. 79–98). Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
  • Morawiecka, E. (2011). Emocje, które przeszkadzają mówić – cele i strategie w terapii jąkania. W: Z. Ratajek (red.), Kształcenie Umiejętności Mówienia. Nauczanie Początkowe. Kształcenie Zintegrowane (Zeszyty Kieleckie nr 2, 2011/2012, s. 21–28). Kielce: Wydawnictwo Pedagogiczne ZNP.
  • Piętka, R., Płusajska-Otto, A., Węsierska, K. (2018). Trening wystąpień publicznych w terapii zaburzeń płynności mowy. W: K. Węsierska (red.), przy współpracy z K. Gaweł, Zaburzenia płynności mowy (s. 252–269). Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia Universalis.
  • Ploch, K. (2008). Kluby samopomocy osób jąkających się – Kluby „J”. Forum Logopedyczne, 15, 41. 
  • Pluta-Wojciechowska, D. (2015). Płynność mówienia u dzieci z zaburzeniami efektoralnymi. W: K. Węsierska (red.), Zaburzenia płynności mowy – teoria i praktyka (t. 1, s. 39–50). Katowice: Komlogo – Uniwersytet Śląski. 
  • Płosa, T. (2017). To nie nasza wada, to nasza cecha. Gazeta Uniwersytecka UŚ, 251, 24–25. 
  • Płusajska-Otto, A., Węsierska, K. (2010). Rola nauczyciela w profilaktyce i terapii jąkania. W: K. Baranowicz, A. Sobczak, M. Znajmiecka-Sikora (red.), Rozwój i jego wspieranie w perspektywie nauk o człowieku – teoria i rozwiązania praktyczne (s. 239–245). Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego. 
  • Płusajska-Otto, A., Węsierska, K. (2009). Znaczenie współpracy logopedy i nauczyciela w terapii dziecka jąkającego się. Forum Logopedyczne, 17, 29–34. Dostęp online 
  • Sakwerda, A. (2019). Jak skutecznie wspierać ucznia jąkającego się? Forum Logopedy, 31, 60–63. 
  • Sobocińska, R. (2012). Dobór metody w terapii osób jąkających się. W: S. Milewski, K. Kaczorowska-Bray (red.), Logopedia. Wybrane aspekty historii, teorii i praktyki (s. 214–227). Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia Universalis. 
  • Stewart, T. (2012). Reakcje unikania u jąkających się osób dorosłych – przegląd stanowisk i dyskusja kliniczna. Forum logopedyczne, 20, 20–29. Dostęp online 
  • Szamburski, K. (2012). Diagnoza niepłynności mówienia. W: E. Czaplewska, S. Milewski (red.), Diagnoza logopedyczna. Podręcznik akademicki (s. 367–414). Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia Universalis.
  • Szamburski, K. (2007). Dziecko jąkające się w szkole. Logopeda, 2 (5), 31–57. Dostęp online
  • Szamburski, K. (1997). Technika wystukiwania sylab – propozycja uzyskiwania płynności mówienia. W: A. Balejko (red.). Diagnoza i terapia jąkających się. Warsztaty logopedyczne (s. 69–74). Białystok: Wydawnictwo Orthdruk. 
  • Szerszeńska, A. (2019). Akceptacja w jąkaniu. Zastosowanie ACT i uważności w interwencji logopedycznej. Forum Logopedy, 31, 35–40.
  • Tarkowski, Z. (1997). Klasyfikacja niepłynności mowy. Audiofonologia, T. X, 137–143. 
  • Tarkowski, Z. (1999). Jąkanie. Giełkot. W: T. Gałkowski, G. Jastrzębowska (red.), Logopedia – pytania i odpowiedzi. Podręcznik akademicki (s. 462–476). Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego. 
  • Tarkowski, Z., Humeniuk, E. (2016). Jąkanie jako zaburzenie psychosomatyczne. Sztuka Leczenia, 2, 21–29. 
  • Tarkowski, Z., Humeniuk, E., Dunaj, J. (2010). Diagnoza i terapia jąkania w wieku przedszkolnym, Otolaryngologia, 9 (3), 112–116. 
  • Toronczak, J. (2012). Techniki relaksacyjne w terapii jąkania. Logopedia Silesiana, 1, 186–198. 
  • Tuchowska, J., Węsierska, K. (2017). Rola grup samopomocowych dla osób jąkających się w profilaktyce logopedycznej. W: K. Parys, M. Pasteczka, J. Sikorski (red.), Teoria i praktyka oddziaływań profilaktyczno-wspierających rozwój osób z niepełnosprawnością. Konteksty indywidualne i środowiskowe. (t. 4.2, s. 292–303). Kraków: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie.
  • Van Riper, Ch., Erickson, R. (2014). Emocjonalne aspekty zaburzeń komunikacji językowej cz. 1 i 2. Dostęp online  
  • Vanryckeghem, M. (2018). Wielowymiarowa, oparta na dowodach diagnoza prowadząca do wielopłaszczyznowej terapii jąkania. W: K. Węsierska (red.), Zaburzenia płynności mowy (s. 30–43). Gdańsk: Harmonia Universalis.
  • Vanryckeghem, M. (2019). Praktyka oparta na dowodach w diagnozie i terapii jąkania. Forum Logopedy, 31, 10–16.
  • Waszczuk, H., Orłowska, E., Gołubiew, M. (2009), Współpraca logopedy z rodziną i psychologiem w Rodzinnej Terapii Jąkania. Logopeda, 1 (7), 158-168. Dostęp online 
  • Węsierska, K. (2013). Badanie rozpowszechnienia zaburzeń płynności mowy i profilaktyka jąkania w środowisku dzieci w wieku przedszkolnym. Wychowanie na co Dzień, 7–8, 238–239.
  • Węsierska, K. (2013). Badanie wpływu zastosowania podejścia Palin PCI w terapii jąkania u polskojęzycznego dziecka – studium indywidualnego przypadku. W: M. Michalik, A. Siudak, H. Pawłowska-Jaroń (red.), Interakcyjne uwarunkowania rozwoju i zaburzeń mowy. Nowa Logopedia (t. 4, s. 295–316). Kraków: Collegium Columbinum. 
  • Węsierska, K. (2014). Częstość występowania zaburzeń płynności mówienia w populacji dzieci w wieku przedszkolnym. Poster zaprezentowany podczas XVIII Konferencji Naukowo-Szkoleniowej Polskiego Towarzystwa Logopedycznego, (27–28.06.2014 r., Lublin). 
  • Węsierska, K. (2017). Czy jąkaniu można zapobiec? Wczesna interwencja logopedyczna w zaburzeniach płynności mowy u dzieci. W: L. Jankowska-Szafarska, B. Suligowska, R. Kara., K. Kupiec (red.), Życie z zacięciem. Integralny przewodnik po jąkaniu (s. 33–44). Kraków: Wydawnictwo Edukacyjne. 
  • Węsierska, K. (2010). Interakcyjna Terapia Rodzic–Dziecko – Palin Parent-Child Interaction Approach (Palin PCI) – przykładem skutecznego postępowania logopedycznego w jąkaniu wczesnodziecięcym. Forum Logopedyczne, 18, 2. 
  • Węsierska, K. (2014). Interwencja logopedyczna w przypadku jąkania u osób bilingwalnych. W: I. Loewe, K. Kuros-Kowalska (red.), Dwujęzyczność, wielojęzyczność i wielokulturowość – szanse i zagrożenia na drodze do porozumienia (s. 119136). Gliwice: Komlogo.
  • Węsierska, K. (2012). Kompleksowa diagnoza jąkania wczesnodziecięcego podstawą skutecznej terapii. W: M. Michalik, A. Siudak, Z. Orłowska-Popek (red.), Diagnoza różnicowa zaburzeń komunikacji językowej. Nowa Logopedia (t. 3, s. 407–434). Kraków: Collegium Columbinum.
  • Węsierska, K. (2015). Logopeda jako specjalista w dziedzinie zaburzeń płynności mowy. W: K. Węsierska (red.), Zaburzenia płynności mowy: teoria i praktyka (t. 1, s. 101–114). Katowice: Komlogo – Uniwersytet Śląski. Dostęp online. 
  • Węsierska, K. (2012). Logopedzi wobec diagnozy i terapii jąkania wczesnodziecięcego. W: A. Podstolec, K. Węsierska (red.), W świecie logopedii. Materiały dydaktyczne (t. 1, s. 211-236). Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego – Agencja Artystyczna PARA. 
  • Węsierska, K. Modyfikowanie sposobu jąkania się. W: Encyklopedia logopedii. Niezdrowice: Komlogo. Dostęp online 
  • Węsierska, K. (2012). Problem jąkania się dzieci w wieku przedszkolnym. W: J. Skibska, D. Larysz (red.), Neurologopedia w teorii i praktyce. Wybrane zagadnienia diagnozy i terapii dziecka (s. 107–132). Bielsko-Biała: Wydawnictwo Akademii Techniczno-Humanistycznej w Bielsku-Białej. 
  • Węsierska, K. (2012). Wczesna interwencja w przypadku objawów jąkania u małych dzieci. W: J. Porayski-Pomsta, M. Przybysz-Piwko (red.), Interwencja logopedyczna. Zagadnienia ogólne i praktyka. Z Prac Towarzystwa Kultury Języka (t. 8, s. 217–228). Warszawa: Dom Wydawniczy Elipsa. 
  • Węsierska, K. (2012). Profilaktyka jąkania i wspieranie ucznia jąkającego się. W: E. Kochanowska , J. Wojciechowska (red.), Edukacyjne konteksty wspierania rozwoju dziecka (s. 183–201). Bielsko-Biała: Wydawnictwo Naukowe ATH. 
  • Węsierska, K. (2013). Udział rodziców w procesie interwencji logopedycznej w jąkaniu u małych dzieci. W: A. Sobczak, D. Müller (red.), Rozwój i jego wspieranie w perspektywie rehabilitacji i resocjalizacji (s. 11–21). Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego. 
  • Węsierska, K. (2015). Współwystępowanie zaburzeń płynności mowy i wad wymowy u dzieci w wieku przedszkolnym. W: D. Pluta-Wojciechowska (red.), Diagnoza i terapia zaburzeń realizacji fonemów (s. 131–142). Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego. 
  • Węsierska, K. (2012). Zaburzenia płynności mowy u dzieci w wieku przedszkolnym. W: I. Nowakowska-Kempna (red.), Studia z logopedii i neurologopedii (s. 237–272). Kraków: Akademia Ignatianum, Wydawnictwo WAM.
  • Węsierska, K. (2013). Zastosowanie Lidcombe Program w terapii jąkającego się dziecka w wieku przedszkolnym. W: K. Węsierska, A. Podstolec (red.), W świecie logopedii – studia przypadków (t. 2, s. 135–158). Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego. 
  • Węsierska, K. (2014). Zastosowanie modelu ICF w diagnozowaniu jąkania. Poster zaprezentowany podczas Międzynarodowej Konferencji Logopedycznej „Zaburzenia płynności mowy – teoria i praktyka”, Katowice. Dostęp online
  • Węsierska, K., Boroń, A. (2018). Metody interwencji logopedycznej w przypadku zaburzeń płynności mowy u małych dzieci. W: A. Domagała, U. Mirecka (red.), Metody terapii logopedycznej. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej. 
  • Węsierska, K., Gacka, E., Langevin, M., Węsierska, M. (2015). Sytuacja szkolna dzieci jąkających się w Polsce – wstępne wyniki badań i strategie pomocy. W: K. Węsierska, (red.), Zaburzenia płynności mowy – teoria i praktyka, (t. 1, s. 221–236). Katowice: Komlogo – Uniwersytet Śląski.
    Dostęp online.
  • Węsierska, K., Jeziorczak, B., Chrostek, A. (2013). Profilaktyka i wczesna interwencja w jąkaniu u małych dzieci. W: K. Węsierska, N. Moćko (red.), Profilaktyka logopedyczna w praktyce edukacyjnej, (t. 2, s. 187–212). Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego. Dostęp online 
  • Węsierska, K., Krawczyk, A. (2017). Wsparcie dziecka jąkającego się w środowisku edukacyjnym. W: K. I. Bieńkowska, I. Marczykowska, A. Myszka (red.), Głos – Język – Komunikacja 4. Funkcjonowanie społeczne dzieci z problemami komunikacyjnymi (s. 13–30). Rzeszów: Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego. 
  • Węsierska, K., Kuros, K. (2012). Postępowanie terapeutyczne w przypadku zaburzeń płynności mowy u dzieci z zespołem Downa. W: J. Skibska, M. Martyniak (red.), Dziecko z zespołem Downa – wybrane zagadnienia terapii(s. 51–72). Bielsko-Biała: Wydawnictwo Akademii Techniczno-Humanistycznej w Bielsku-Białej.
  • Węsierska, K., Laszczyńska, A., Pakura, M. (2017). Wczesna interwencja w jąkaniu wczesnodziecięcym w Polsce – w opiniach logopedów i rodziców dzieci jąkających się. Forum Logopedyczne, 25, 81–96. Dostęp online  
  • Węsierska, K., Mielewska, A. (2012). Wykorzystanie metody interakcyjnej rodzic–dziecko Palin PCI w diagnozie i terapii jąkania wczesnodziecięcego. W: J.J. Błeszyński (red.), Medycyna w logopedii. Terapia. Wspomaganie. Wsparcie. Trzy drogi – jeden cel (s. 67–75). Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia Universalis. 
  • Węsierska, K., Pakura, M. (2018). Sytuacja dorosłych zmagających się z jąkaniem w Polsce w opiniach logopedów i osób jąkających się. W: K. Węsierska (red.) przy współpracy K. Gaweł: Zaburzenia płynności mowy. Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia Universalis. 
  • Węsierska, K., Szykowska H., Szymura A. (2013). Kluby „J”, Klub ludzi mówiących płynnie – rola grup samopomocy dla osób jąkających się. Forum logopedyczne, 21, 145–152. 
  • Węsierska, K., Vanryckeghem, M., Jeziorczak, B., Wilk, B. (2014). Porównanie postaw komunikacyjnych mówiących płynnie i jąkających się dzieci w wieku przedszkolnym – standaryzacja polskiej wersji testu KiddyCAT©. Forum Logopedyczne, 22, 70–79. Dostęp online
  • Węsierska, K., Zipper-Malina, B. (2009). Zaburzenia płynności mowy u dzieci z zespołem Downa. Forum Logopedyczne, 16, 23–28. Dostęp online 
  • Woźniak, T. (2015). Diagnoza i terapia osób z zaawansowanym jąkaniem. W: S. Grabias, J. Panasiuk, T. Woźniak (red.), Logopedia – standardy postępowania logopedycznego (s. 797–838). Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej. 
  • Woźniak, T. (2012). Niepłynność mówienia. W: S. Grabias, M. Kurkowski (red.), Logopedia. Teoria zaburzeń mowy (s. 549–564). Lublin: UMCS.
  • Woźniak, T. (2015). Niepłynność mówienia. Diagnoza i terapia osób z zaawansowanym jąkaniem. W: S. Grabias, J. Panasiuk, T. Woźniak (red.),Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego (s. 796–835). Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
  • Woźniak, T. (2016). Przegląd metod kształtowania płynności mowy u osób jąkających się. Nowa Audiofonologia, 5 (2), 18–23. 
  • Woźniak, T. (2002). Przyczyny i terapia jąkania w świetle nowych badań. Biuletyn Logopedyczny, 3, 52–54. 
  • Woźniak, T. (2008). Standard postępowania logopedycznego w przypadku jąkania. Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego, 37, 227–242.
  • Woźniak, T. (2015). Teorie pochodzenia jąkania oparte na dowodach. Logopedia Silesiana, 4, 72–80. 
  • Woźniak, T. (2019). Zaburzenia płynności mowy – stan badań i praktyki logopedycznej na początku XXI wieku. W: K. Węsierska, M. Witkowski (red.), Zaburzenia płynności mowy – teoria i praktyka (t. 2, s. 35–50). Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego. 
  • Zając, M. (2014). Zaburzenia rozwoju mowy a samoocena dziecka. W: D. Baczała, J.J. Błeszyński (red.), Terapia logopedyczna (s. 237–256). Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. 

artykuły anglojęzyczne: 

  • Alm, P. A. (2004). Stuttering and the basal ganglia circuits: a critical review of possible relations. Journal of Communication Disorders, 37, 325–369.
  • Ambrose, N. G. (2006). Early Stuttering: Parent Counseling, In: N. Bernstein Ratner, J. Tetnowski (eds.), Current Issues in Stuttering Research and Practice (p. 87–98). Mahwah: Lawrence Erlbaum Associates. 
  • Ambrose, N. G., Cox N. J., Yairi E. (1997). The genetic basis of persistence and recovery in stuttering. Journal of Speech, Language, and Hearing Research, 40 (3), 567–580. 
  • Ambrose, N. G., Yairil E. (1995). The Role of Repetition Units in the Differential Diagnosis of Early Childhood Incipient Stuttering. American Journal of Speech and Language Pathology, 4, 82–88.
  • Ambrose, N. G., Yairi, E. (1999). Normative disfluency data for early childhood stuttering. Journal of Speech, Language, and Hearing Research, 42, 895–909. 
  • Ambrose, N. G., Yairi, E., Cox, N. J. (1993). Genetic aspects of early stuttering. Journal of Speech, Language, and Hearing Research, 36, 701–706. 
  • Ambrose, N. G., Yairi, E. (1994). The development of awareness of stuttering in preschool children. Journal of Fluency Disorders, 19, 229–245.
  • Amster, B. (1995). Perfectionism and stuttering. In: C. W. Starkweather & H. F. M. Peters (eds.), Proceedings of the First World Congress on fluency disorders (p. 540–543). The Netherlands: International Fluency Association.
  • Anderson, J. D., Conture, E. G. (2000). Language abilities of children who stutter; A preliminary study, Journal of Fluency Disorders, 25, 283–304.
  • Anderson, J. D., Pellowski, M. W., Conture, E. D., Kelly, E. M. (2003). Temperamental characteristics of young children who stutter. Journal of Speech, Language, and Hearing Research, 46, 1221–1233. 
  • Beal, D. S. (2011). The Advancement of Neuroimaging Research Investigating Developmental Stuttering. Perspectives on Fluency and Fluency Disorders, 21, 88–95. 
  • Bernstein Ratner, N. (2004). Caregiver–Child Interactions and Their Impact on Children’s Fluency: Implication for Treatment. Language, Speech, and Hearing Services in Schools, 35, 46–56. 
  • Bernstein Ratner, N. (2005). Evidence-based practice in stuttering: Some question to consider. Journal of Fluency Disorders, 30, 163–188.
  • Bernstein Ratner, N. (2012). Fluency, In B. A. Goldstein (ed.), Bilingual Language Development & Disorders in Spanish-English Speakers (p. 311–333). Baltimore: P. H. Brookes Pub. 
  • Bernstein Ratner, N. (2000). Performance or capacity. The model still requires definitions or boundaries it doesn’t have. Journal of Fluency Disorders, 25, 337–346. 
  • Bernstein Ratner, N. (1997). Stuttering: A psycholinguistic perspective, In: R. Curlee, G. Siegel (eds.), Nature and treatment of stuttering: New directions. (2nd Edition) (p. 97–127). Boston: Allyn & Bacon.
  • Bernstein Ratner, N., Guitar, B. (2006). Treatment of Very Early Stuttering and Parent Administered Therapy: The State of the Art. In: N. Bernstein Ratner, J. Tetnowski (eds.), Current Issues in Stuttering Research and Practice (p. 99–125). Mahwah: Lawrence Erlbaum Associates. 
  • Blomgren, M., Nagarajan, S. S., Lee, J. N., Li T., Alvord, L. (2003). Preliminary results of a functional MRI study of brain activation patterns in stuttering and nonstuttering speakers during a lexical access task. Journal of Fluency Disorders, 28 (4), 337–355. 
  • Blumgart, E., Tran, Y., Craig, A. (2010). Social anxiety disorder in adults who stutter. Depress Anxiety, 27 (7), 687–692. 
  • Blood, G. W., Blood, I. M. (2007). Preliminary study of self-reported experience of physical aggression and bullying of boys who stutter: Relation to increased anxiety. Perceptual and Motor Skills, 104, 1060–1066. 
  • Blood, G. W., Boyle, M. P., Blood, I. M., Nalesnik, G. R. (2010). Bullying in children who stutter: Speech-language pathologists’ perceptions and intervention strategies. Journal of Fluency Disorders, 35, 92–109. 
  • Blood, G. W., Ridenour, V. J., Qualls, C. D., Hammer, C. S. (2003). Co-occurring disorders in children who stutter. Journal of Communication Disorders, 36, 427–448. 
  • Bothe, A. K. (2002). Speech modification approaches to stuttering treatment in schools. Seminars in Speech and Language, 23 (3), 181–186.
  • Bothe, A.K. (2003). Evidence-based treatment of stuttering: V. The art of clinical practice and the future of clinical research. Journal of Fluency Disorders, 28, 247–258. 
  • Bothe, A. K., Davidow, J. H., Bramlett, R. E., Ingham, J. R. (2006). Stuttering treatment research 1970–2005: Systematic review incorporating trial quality assessment of behavioral, cognitive, and related approaches. American Journal of Speech and Language Pathology, 15, 321–341. 
  • Botterill, W. (2011). Developing the therapeutic relationship: From ‘expert’ professional to ‘expert’ person who stutters. Journal of Fluency Disorders, 36, 158–173. 
  • Botterill, W., Kelman, E. (2010). Palin Parent-Child Interaction. In: B. Guitar, R. McCauley (eds.), Stuttering treatment: Established and emerging interventions (p. 63–90). Baltimore: Lippincott, Williams and Wilkins.
  • Boyle, M. P., Blood, G. W. (2015). Stigma and stuttering: Conceptualizations, applications, and coping. In: K. O. St. Louis (ed.), Stuttering meets stereotype, stigma, and discrimination An overview of attitude research (p. 43–70). Morgantown, WV: West Virginia University Press. 
  • Caughter, S., Crofts, V. (2018). Nurturing a Resilient Mindset in School-Aged Children Who Stutter. American Journal of Speech-Language Pathology, 27, 1111–1123. 
  • Chang, S. E. (2014). Research updates in neuroimaging studies of children who stutter. Seminars in Speech and Language, 35, 67–79. 
  • Chang, S. E., Erickson, K. I., Ambrose, N. G., Hasegawa-Johnson, M. A., Ludlow, C. L. (2008). Brain anatomy differences in childhood stuttering. Neuroimage, 39 (3), 1333–1344. 
  • Chang, S. E., Kenney, M. K., Loucks, T. M., Ludlow, C. L. (2009). Brain activation abnormalities during speech and non-speech in stuttering speakers. Neuroimage, 46 (1), 201–212. 
  • Cicerone, K. D. (2005). Evidence-based practice and the limits of rational rehabilitation. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation, 86, 1073–1074. 
  • Cohen, J. (2014). A new name for stuttering in DSM-5. Monitor on Psychology, 45 (7), 51. 
  • Coleman, C., Yaruss, J. S. (2014). A comprehensive view of stuttering: Implications for assessment and treatment. SIG 16 Perspectives on School-Based Issues, 15 (2), 75–80. 
  • Conture, E. G., Melnick, K. S. (1999). Parent-child group approach to stuttering in preschool and school-age children. In: M. Onslow, A. Packman (eds.), The Handbook of Early Stuttering Intervention (p. 17–51). San Diego, London: Singular Publishing Group. 
  • Cooper, E. B. (1987). The chronic persevative stuttering syndrome: Incurable stuttering. Journal of Fluency Disorders, 12, 381–388. 
  • Craig, A. (1998). Relapse following treatment for stuttering: A critical review and correlative data. Journal of Fluency Disorders, 23, 1–30. 
  • Craig, A. (2010). The association between quality of life and stuttering. Journal of Fluency Disorders, 35 (3), 159–160.
  • Craig, A., Blumgart, E., Tran, Y. (2009). The impact of stuttering on the quality of life of adults who stutter. Journal of Fluency Disorders, 34 (2), 61–71.
  • Craig A., Hancock K., Tran Y., Craig M., Peters K. (2002). Epidemiology of stuttering in the community across the entire life span. Journal of Speech, Language, and Hearing Research, 45, 1097–1105. 
  • Crichton-Smith, I., Wright, J., Stackhouse, J. (2003). Attitudes of speech and language therapists towards stammering: 1985 and 2000. International Journal of Language and Communication Disorders, 38 (3), 213–234. 
  • Curlee, R. F. (2000). Demands and capacities versus demands and performance. Journal of Fluency Disorders, 25, 329–336. 
  • Dennis, J., Abbott, J. (2006). Information Retrieval: Where’s your evidence? Contemporary Issues in Communication Science and Disorders, 33, 11–20.
  • de Sonneville-Koedoot, C., Stolk, E., Rietveld, T., Franken, M-C. (2015). Direct versus Indirect Treatment for Preschool Children who Stutter: The RESTART Randomized Trial. PLoS ONE, 10 (7). Dostęp online  
  • Dollaghan, C. (2004). Evidence-based practice. Myths and realities. The ASHA Leader, April 13, 4–5, 12. 
  • Dollaghan, C. A. (2004). Evidence-based practice in communication disorders: What do we know, and when do we know it? Journal of Communication Disorders, 37, 391–400. 
  • Drayna, D., Kang, C. (2011). Genetic approaches to understanding the causes of stuttering. Journal of Neurodevelopmental Disorders, 3 (4), 374–380. 
  • Einardsdottir, J., Ingham, R. J. (2005). Have disfluency ‒ type measures contributed to the understanding and treatment of developmental stuttering? American Journal of Speech-Language Pathology, 14, 260–273. 
  • Ezrati-Vinacour, R., Levin, I. (2004). The relationship between anxiety and stuttering: A multidimensional approach. Journal of Fluency Disorders, 29, 135–148. 
  • Ezrati-Vinacour, R., Platzky. R., Yairi, E. (2001). The young child’s awareness of stuttering-like disfluency. Journal of Speech, Language, and Hearing Research, 44, 368–380.
  • Felsenfeld, S. (1997). Epidemiology and Genetics of Stuttering. In: R. E. Curlee, G. M. Siegel (eds.), Nature and Treatment of Stuttering. New Directions (p. 3–23). Boston: Allyn and Bacon. 
  • Finn, P. (2003). Evidence-based treatment of stuttering: II. Clinical significance of behavioral stuttering treatments. Journal of Fluency Disorders, 28, 209–218. 
  • Franken, M. C., Kielstra-Van der Schalk, C. J., Boelens, H. (2005). Experimental Treatment of Early Stuttering: A Preliminary Study. Journal of Fluency Disorders, 30, 189–199. 
  • Frymark T., Venediktov R., Wang B. (2010). Effectiveness of interventions for preschool children with fluency disorders: A comparison of direct versus indirect treatments. Rockville, MD: American Speech-Language-Hearing Association. Dostęp online
  • Gottwald, S. R. (2010). Stuttering Prevention and Early Intervention: A Multidimensional Approach. In: B. B. Guitar, R. J. McCauley (eds.), Treatment of Stuttering. Established and Emerging Interventions (p. 91–117). Baltimore: Lippincott Williams and Wilkins. 
  • Gottwald, S. R. (2009). Family Communication Patterns and Stuttering Development: An Analysis of the Research Literature. In: N. B. Ratner, E. Ch. Healey (eds.), Stuttering Research and Practice: Bridging the Gap (p. 175–191). New York: Psychology Press. 
  • Gottwald, S., Starkweather, W. (1995). Fluency intervention for preschoolers and their families in the public schools. Language, Speech, and Hearing Services in Schools, 26 (2), 117–126. 
  • Gottwald, S. R., Starkweather, C. W. (1999). Stuttering prevention and early intervention: A multi-process approach. In: M. Onslow, A. Packman (eds.), The Handbook of Early Stuttering Intervention (p. 53–82). San Diego: Singular. 
  • Gregory, H. H. (2003). Essential Background Information. In: H. H. Gregory (ed.), Stuttering Therapy. Rationale and Procedures (p. 1–21). Boston: Pearson Education Inc. 
  • Gregory, H. H., Hill, D. (1999). Differential Evaluation – Differential Therapy for Stuttering Children. In: R.F. Curlee (ed.), Stuttering and Related Disorders of Fluency (p. 22–42). New York: Thieme.
  • Gregory, H. H., Campbell, J. H., Hill, D. (2003). Differential Evaluation of Stuttering Problems. In: H. H. Gregory (ed.), Stuttering Therapy. Rationale and Procedures (p. 80–141). Boston: Pearson Education. 
  • Guitar, B. (1982). Fluency shaping with young stutterers. Communication Disorders Quarterly, 6 (1), 50–59. 
  • Guitar, B., McCauley, R. (2010). An Overview of Treatments for Preschool Children. In: B.B. Guitar, R.J. McCauley (eds.), Stuttering treatment: Established and emerging interventions (p. 56-62). Baltimore: Lippincott, Williams and Wilkins. 
  • Hancock, K., Craig, A., McCready, C., McCaul, A., Costello, D., Campbell ,K., Gilmore, G. (1998). Two-to-six-year controlled trial stuttering outcomes for children and adolescents. Journal of Speech-Language-Hearing Research, 41, 1242–1252. 
  • Harris, V., Onslow, M., Packman, A., Harrison, E., Menzies, R. (2002). An experimental investigation of the impact of the Lidcombe Program on early stuttering. Journal of Fluency Disorders, 27, 203–214. 
  • Harrison, E., Onslow, M. (2010). The Lidcombe Program for Preschool Children Who Stutter. In: B.B. Guitar, R.J. McCauley (eds.), Stuttering treatment: Established and emerging interventions (p. 118–140). Baltimore: Lippincott, Williams and Wilkins. 
  • Haynes, W. O., Pindzola, R. H. (1998). Diagnosis and Evaluation in Speech Pathology. Needham Heights: Allyn and Bacon. 
  • Heinze, B. A., Johnson, K. L. (1987). Easy does it-2: Fluency activities for school-aged stutterers. East Moline, IL: LinguiSystems. 
  • Helm-Estabrooks N. (1999). Stuttering Associated with Acquired Neurological Disorders. In: R.F. Curlee (ed.), Stuttering and Related Disorders of Fluency (p. 269–288). New York: Thieme Medical Publishers, Inc. 
  • Herder, C., Howard, C., Nye, C., Vanryckeghem, M. (2006). Effectiveness of behavioral stuttering treatment: A systematic review and meta-analysis. Contemporary Issues in Communication Sciences and Disorders, 33, 61–73. 
  • Hill, D. (1999). Evaluation of child factors related to early stuttering: A descriptive study. In: N. Bernstein Ratner, E. C. Healey (eds.), Stuttering research and practice: Bridging the gap (p. 145–174). Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum Associates.
  • Hill, D. (2003). Differential treatment of stuttering in the early stages of development. In: H. H. Gregory, J. H. Campbell, C. B. Gregory, D. G. Hill (eds.), Stuttering therapy: Rationale and procedures (p. 142–185). Boston, MA: Allyn & Bacon. 
  • Ingham, J. C. (2003). Evidence-based treatment of stuttering: I. Definition and application. Journal of Fluency Disorders, 28, 197–207. 
  • Jones, M., Hearne, A., Onslow, M., Packman, A., Ormond, T., Williams, S., Schwarz, T., O’Brian, S. (2008). Extended follow up of a randomized controlled trial of the Lidcombe Program for early stuttering intervention. International Journal of Language and Communication Disorders, 43, 649–661. 
  • Jones, M., Onslow, M., Packman, A., Williams, S., Ormond, T., Schwarz, T., Gebski, V. (2005). A randomized controlled trial of the Lidcombe Program for early stuttering intervention. British Medical Journal, 331, 659–661. 
  • Kraft, S. J., Yairi, E. (2011). Genetic bases of stuttering: The state of the art, 2011. Folia Phoniatrica et Logopaedica, 64, 34–47. 
  • Kully D., Langevin M. (2005). Evidence-Based Practice in Fluency. The ASHA Leader, October 18, 10–11, 23. 
  • Langdon, H. W., Tsai, P. T., & Węsierska, K. (2015). Evidence-Based Practice in Stuttering: Views from American and Polish Clinical Perspectives. Forum Logopedyczne, 23, 8–16. 
  • Langevin, M. (2013). Teasing and Bullying Questionnaire for Children Who Stutter –Revised (TBQ-CS Revised). Dostęp online
  • Langevin, M. (2015). Bullying Experienced by Youth Who Stutter. The Problem and Potential Intervention Strategies. In: K. O. St. Louis (ed.), Stuttering Meets Stereotype, Stigma, and Discrimination. An Overview of Attitude Research (p. 71–90). Morgantown: West Virginia University Press. 
  • Langevin, M., Kully, D. (2003). Evidence-based treatment of stuttering: III. Evidence-based practice in a clinical setting. Journal of Fluency Disorders, 28, 219–236. 
  • Langevin, M. (2000). Helping Children Deal with Teasing and Bullying. SIG 4. Perspectives on Fluency and Fluency Disorders, 12 (3), 10–14.
  • Langevin, M. (2000). Teasing and Bullying: Unacceptable Behaviour. The TAB Program. Edmonton: The Institute for Stuttering Treatment and Research. 
  • Logan, K. J. (2003). Language and fluency characteristics of preschoolers’ multiple-utterance conversational turns. Journal of Speech, Language and Hearing Research, 46 (1), 178–188. 
  • Maguire, G., Yeh, C., Ito, B. (2012). Overview of the Diagnosis and Treatment of Stuttering. Journal of Experimental and Clinical Medicine, 4 (2), 92–97.
  • Manning, W., DiLollo, A. (2017). Clinical Decision Making in Fluency Disorders (Fourth Edition). San Diego: Plural Publishing.
  • Martin, R. R., Haroldson, S. K., Triden, K. A. (1984). Stuttering and speech naturalness. Journal of Speech and Hearing Disorders, 49 (1), 53–58.
  • Millard, S. K., Cook, F. M. (2010). Working with Young Children Who Stutter: Raising Our Game. Seminars in Speech and Language, 31 (4), 250–261.
  • Millard, S. K., Davis, S. (2016). The Palin Parent Rating Scales: Parents’ perspectives of childhood stuttering and its impact. Journal of Speech, Language, and Hearing Research, 59 (5), 950–963. 
  • Millard, S. K., Edwards, S., Cook, F. M. (2009). Parent–Child Interaction Therapy: Adding to the Evidence. International Journal of Speech-Language Pathology, 11 (1), 61–76. 
  • Millard, S. K., Nicholas, A., Cook, F. M. (2008). Is Parent-Child Interaction Therapy Effective in Reducing Stuttering? Journal of Speech, Language and Hearing Research, 51 (3), 636–650. 
  • Murphy, W. P., Quesal, R. W. (2002). Strategies for addressing bullying with the school-age child who stutters. Seminars in Speech and Language, 23 (3), 205–211. 
  • Murphy, B., Quesal, R. W., Gulker, H. (2007). Covert stuttering. Perspectives on Fluency and Fluency Disorders, 17 (2), 4–9. 
  • Murphy, W. P., Quesal, R. W., Reardon Reeves, N., & Yaruss, J.S. (2013). Minimizing Bullying for Children Who Stutter. McKinney: Stuttering Therapy Resources. 
  • Murphy, W. P., Yaruss, J. S., Quesal, R. W. (2007). Enhancing treatment for school-age children who stutter: I. Reducing negative reactions through desensitization and cognitive restructuring. Journal of Fluency Disorders, 32 (2), 121–138.
  • Murphy, W. P., Yaruss, J. S., Quesal, R. W. (2007). Enhancing treatment for school- age children who stutter: II. Reducing bullying through role-playing and self-disclosure. Journal of Fluency Disorders, 32 (2), 139–162. 
  • Neumann, K., Euler, H. A. (2010). Neuroimaging in stuttering. In: B. Guitar, R. McCauley (eds.), Treatment of stuttering. Established and emerging interventions (pp. 355–402). Baltimore: Wolters Kluwer, Lippincott Williams & Wilkins. 
  • Neumann, K., Euler, H. A., Zens, R., Piskernik, B., Packman, A., St. Louis, K. O., Kell, C.A., Amir, O., Blomgren, M., Boucand, V. A., Eggers, K., Fibiger, S., Fourches, A., Franken, M-Ch., Finn, P. (2019). Spontaneous late recovery from stuttering: Dimensions of reported techniques and causal attributions, Journal of Communication Disorders, 81, dostęp online
  • Nippold, M. A. (2002). Stuttering and Phonology: Is there an Interaction? American Journal of Speech-Language Pathology, 11 (2), 99–110.
  • Nippold, M. A. (2004). Phonological and language disorders in children who stutter: Impact on treatment recommendations. Clinical Linguistics and Phonetics, 18 (2), 145–159. 
  • Ntourou, K., Conture, E. G., Walden, T. A. (2013). Emotional reactivity and regulation in preschool-age children who stutter. Journal of Fluency Disorders, 38 (3), 260–274. 
  • O’Brian, S., Jones, M., Packman, A., Menzies, R., & Onslow, M. (2011). Stuttering severity and educational attainment. Journal of Fluency Disorders, 36 (2), 86-92. 
  • Onslow, M. (2003). Evidence-based treatment of stuttering: IV. Empowerment through evidence-based treatment practices. Journal of Fluency Disorders, 28 (3), 237–245. 
  • Onslow, M., Millard, S. (2012). Palin Parent–Child Interaction and Lidcombe Program: Clarifying some issues. Journal of Fluency Disorders, 37 (1), 1–8.
  • Onslow, M., Packman, A., Harrison, E. (2003). The Lidcombe Program of Early Stuttering Intervention. A Clinician’s Guide. Austin: An International Publisher Pro-Ed.
  • Onslow, M., Yaruss, J. S. (2007). Differing perspectives on what to do with a stuttering preschooler and why. American Journal of Speech-Language Pathology, 16 (1), 65–68. 
  • Packman, A., Attanasio, J. S. (2004). Theoretical Issues in Stuttering. Hove–New York: Psychology Press. 
  • Packman, A, Onslow, M. (1999). Issues in the Treatment of early Stuttering. In: M. Onslow, A. Packman (eds.): The Handbook of Early Stuttering Intervention, 1-16. San Diego: Singular. 
  • Paden, E. P., Yairi, E. (1996). Phonological characteristics of children whose stuttering persisted or recovered. Journal of Speech, Language, and Hearing Research, 39 (5), 981–990. 
  • Paden, E. P., Yairi, E., Ambrose, N. G. (1999). Early childhood stuttering II: Initial status of phonological abilities. Journal of Speech and Hearing Research, 42 (5), 113–1124. 
  • Palasik, S., Hannan, J. (2013). The Clinical Applications of Acceptance and Commitment Therapy with Clients Who Stutter. Perspectives on Fluency and Fluency Disorders, 23 (2), 54–69. 
  • Perkins, W. H. (1990). What is stuttering? Journal of Speech and Hearing Disorders, 55 (3), 370–382. 
  • Pindzola, R. (1987). Stuttering Intervention Program. Tulsa: Modern Education Corp. 
  • Plexico, L. W., Manning, W. H., Dilollo, A. (2005). A phenomenological understanding of successful stuttering management. Journal of Fluency Disorders, 30 (1), 1–22. 
  • Plexico, L.W., Manning, W. H., Dilollo, A. (2010). Client perceptions of effective and ineffective alliances during treatment for stuttering. Journal of Fluency Disorders, 35 (4), 333–354. 
  • Prins, D., Ingham, R. J. (2009). Evidence-Based Treatment and Stuttering – Historical Perspective. Journal of Speech, Language, and Hearing Research, 52 (1), 254–263. 
  • Przepiórka, A., Błachnio, A., St. Louis, K.O., Woźniak, T. (2013). Public attitudes toward stuttering in Poland. International Journal of Language and Communication Disorders, 48 (6), 703–714.
  • Quesal, R. W. (2010). Empathy: Perhaps the Most Important in EBP. Seminars in Speech and Language, 31 (4), 217–226. 
  • Ramig, P. (1993). The impact of self help groups on persons who stutter: A call for research. Journal of Fluency Disorders, 18, 351–361.
  • Ramig, P. R., Dodge, D. M. (2005). The Child and Adolescent Stuttering Treatment and Activity Resource Guide. Clifton Park: Thomson Delmar Learning. 
  • Reardon-Reeves, N., Yaruss, J. S. (2013). School-Age Stuttering Therapy: A Practical Guide. McKinney: Stuttering Therapy Resources. 
  • Riley, G.D. (1994). Stuttering Severity Instrument SSI-4. Fourth Edition. Austin: Pro-Ed. 
  • Reilly, S., Onslow, M., Packman, A. et al. (2009). Predicting stuttering onset by the age of 3 years: a prospective, community cohort study. Pediatrics, 123 (1), 270–777. 
  • Ribbler, N. (2002). Stuttering: Its multidimensional impact on school performance. Perspectives on School-Based Issues, 3 (2), 20–22.
  • Ryan, B. P. (2005). Evidence Based Practice (EBP) and Treatment Efficacy Research (TER). Perspectives on Fluency and Fluency Disorders,15, 5–9.
  • Sawyer, J., Chon, H., Ambrose, N. G. (2008). Influences of rate, length, and complexity on speech disfluency in a single-speech sample in preschool children who stutter. Journal of Fluency Disorders, 33 (3), 220–240.
  • Sawyer, J., Yairi, E. (2006). The effect of sample size on the assessment of stuttering severity. American Journal of Speech-Language Pathology, 15 (1), 36–44. 
  • Scaler Scott, K. (2013). Stuttering and cluttering. In: L. Cummings (Ed.), The Cambridge handbook of communication disorders (pp. 341–358). New York: Cambridge University Press. 
  • Smith, A. (1999). Stuttering: A unified approach to multifactorial, dynamic disorder. In: N. B. Ratner, E. Ch. Healey (eds.), Stuttering Research and Practice: Bridging the Gap, 22–44. New York: Psychology Press. 
  • Smith, A., Goffman, L., Sasisekaran, J., Weber-Fox, Ch. (2012), Language and motor abilities of preschool children who stutter: Evidence from behavioral and kinematic indices of nonword repetition performance, Journal of Fluency Disorders, 37 (4), 344–358.
  • Smith, A., Kelly, E. (1997). Stuttering: A Dynamic, Multifactorial Model. In: R. F. Curlee, G. M. Siegel (eds.), Nature and Treatment of Stuttering. New Directions, 204–217. Needham Heights: Allyn & Bacon. 
  • Smith, A., Weber, Ch. (2017). How Stuttering Develops: The Multifactorial Dynamic Pathways Theory. Journal of Speech, Language, and Hearing Research, 60 (9), 2483–2505. 
  • Starkweather, C.W., Gottwald, S. (1990). The demands and capacities model II: Clinical applications. Journal of Communication Disorders, 15 (3), 143–157.
  • St. Louis, K. O. (2015). Epidemiology of public attitudes toward stuttering. In: K. O. St. Louis (ed.), Stuttering meets stereotype, stigma, and discrimination An overview of attitude research (p. 7–42). Morgantown, WV: West Virginia University Press. 
  • St. Louis, K. O. (2011). The public opinion survey of human attributes – stuttering (POSHA-S): summary framework and empirical comparisons. Journal of Fluency Disorders, 36 (4), 256–261. 
  • St. Louis, K.O. (2012). Research and development for a public attitude instrument for stuttering. Journal of Communication Disorders, 45 (2), 129–146. 
  • Tetnowski, J. (2018). Foreword. In: B. J. Amster, E. R. Klein (eds.), More than fluency. The social, emotional, and cognitive dimensions of stuttering (s. vii-xi). San Diego: Plural Publishing. 
  • Threats, T. T. (2006). Towards an international framework for communication disorders: Use of the ICF. Journal of Communication Disorders, 39 (4), 251–256. 
  • Threats, T. T. (2008). Use of the ICF for clinical practice in speech-language pathology. International Journal of Speech-Language Pathology, 10 (1–2), 50–60. 
  • Tumanova, V., Conture, E. G., Lambert, E. W., Walden, T. A. (2014). Speech disfluencies of preschool-age children who do and do not stutter. Journal of communication disorders, 49, 25–41. 
  • Van Riper, Ch. (1982). The Nature of Stuttering. Prentice Hall, Englewood Cliffs.
  • Vanryckeghem, M. (2007). Evidence-Based Assessment: From Puzzle Pieces to a Client-Centered Picture. Perspectives on Fluency and Fluency Disorders, 17 (3), 12–15. 
  • Vanryckeghem, M., Brutten, G. J. (1997). The speech-associated attitude of children who do and do not stutter and the differential effect of age, American Journal of Speech-Language Pathology, 6 (4), 67–73. 
  • Vanryckeghem, M., Brutten, G. J., Hernandez, L. M. (2005). A comparative investigation of the speech-associated attitude of preschool and kindergarten children who do and do not stutter. Journal of Fluency Disorders, 30 (4), 307–318. 
  • Wampold, E. B. (2014). The Research Evidence for Common Factors Models: A Hitive storically Situated Perspective. In: B. L. Duncan, S. D. Miller, B. E. Wampold, M. A. Hubble (eds.), The Heart & Soul of Change: Delivering What Works in Therapy, Second Edition, 49-81. Washington, DC: American Psychological Association. 
  • Wampold, B. E., Lichtenberg, J. W., Waechler, C. A. (2005). A broader perspective: Counseling psychology’s emphasis on evidence. Journal of Contemporary Psychotherapy, 35 (1), 27–38. 
  • Ward, D. (2013). Risk factors and stuttering: Evaluating the evidence for clinicians. Journal of Fluency Disorders, 38 (2), 134–140. 
  • Watkins, R. V., Johnson, B. W. (2004). Language Abilities in Children Who Stutter: Toward Improved Research and Clinical Applications. Language, Speech, and Hearing Services in Schools, 35 (1), 82–89. 
  • Watkins, K. E., Smith, S. M., Davis, S., Howell, P. (2008). Structural and functional abnormalities of the motor system in developmental stuttering. Brain, 131 (1), 50–59. 
  • Washington, K. N. (2007). Using the ICF within speech-language pathology: Application to developmental language impairments. International Journal of Speech-Language Pathology, 9 (3), 242–255. 
  • Weiss, A. L. (2004). Why We Should Consider Pragmatics When Planning Treatment for Children Who Stutter. Language, Speech & Hearing Services in Schools, 35 (1), 34–45.
  • Weiss, A. (2004). What Child Language Research May Contribute to the Understanding and Treatment of Stuttering, Language, Speech and Hearing Services in School, 35 (1), 30–33. 
  • Węsierska, K., Węsierska, M., Beste-Guldborg, A., St. Louis, K.O. (2015). A comparison of knowledge and attitudes toward stuttering of Polish SLPs and SLP students. In: St. Louis K.O. (ed.): Stuttering meets stereotype, stigma, and discrimination: an overview of attitude research (p. 216–225). Morgantown: West Virginia University Press. 
  • Węsierska, K., Vanryckeghem, M. (2015). A comparison of communicative attitudes among stuttering and nonstuttering Polish preschoolers using the KiddyCAT. Procedia – Social and Behavioral Sciences, 193, 278–284. 
  • Yairi, E. (1997). Home environment and parent-child interaction in childhood stuttering. In: R. F. Curlee, G. M. Siegel (eds.), Nature and Treatment of Stuttering: New directions (2nd ed.) (p. 24-48). Needham Heights, MA: Allyn & Bacon. 
  • Yairi, E. (2004). The Formative Years of Stuttering: A Changing Portrait. Contemporary Issues in Communication Science and Disorders, 31, 92–104.
  • Yairi, E. (2007). Subtyping stuttering I: A review. Journal of Fluency Disorders, 32 (3), 165–196. 
  • Yairi, E., Ambrose, N. (1992). A longitudinal study of stuttering in children: A preliminary report. Journal of Speech, Language, and Hearing Research, 35 (4), 755–760. 
  • Yairi, E., Ambrose, N. (2013). Epidemiology of Stuttering: 21st century advances. Journal of Fluency Disorders, 38 (2), 66–87. 
  • Yairi, E., Ambrose, N. (1999). Early Childhood Stuttering I: persistency and recovery rates. Journal of Speech, Language, and Hearing Research, 42 (5), 1097–1112. 
  • Yairi, E., Ambrose, N., Paden, E. P., Throneburg, R. N. (1996). Predictive factors of persistence and recovery: Pathways of children stuttering. Journal of Communication Disorders, 29 (1), 51–77. 
  • Yaruss, J. S. (2007). Application of the ICF in fluency disorders. Seminars in Speech and Language, 28 (4), 312–322. 
  • Yaruss, J. S. (2010). Assessing quality of life in stuttering treatment outcomes research. Journal of Fluency Disorders, 35 (3), 190–202.
  • Yaruss, S. (2000). Converting between word and syllable counts in children’s conversational speech samples. Journal of Fluency Disorders, 25 (4), 305–316. 
  • Yaruss, J. S. (2001). Evaluating treatment outcomes for adults who stutter. Journal of Communication Disorders, 34 (1-2), 163–182. 
  • Yaruss, J. S., Coleman, C., Hammer, D. (2006). Treating preschool children who stutter: description and preliminary evaluation of a family-focused treatment approach. Language, Speech and Hearing Services in Schools, 37 (2), 118–136. 
  • Yaruss, J. S., Coleman, C. E., Quesal, R. W. (2012). Stuttering in school-age children: A comprehensive approach to treatment. Language, Speech, and Hearing Services in Schools, 43 (4), 536–548. 
  • Yaruss, J. S., LaSalle, L. R., Conture, E. G. (1998). Evaluating stuttering in young children: Diagnostic data. American Journal of Speech-Language Pathology, 7 (4), 62–76. 
  • Yaruss, J. S., Pelczeski, K. (2010). Evidence-Based Practice for School-Age Stuttering: Balancing Existing Research with Clinical Practice. EBP Briefs, 2 (4), 1–8. 
  • Yaruss, J. S., Quesal, R. W. (2006). Overall Assessment of the Speaker’s Experience of Stuttering (OASES): Documenting multiple outcomes in stuttering treatment. Journal of Fluency Disorders, 31 (2), 90–115. 
  • Yaruss, J. S., Quesal, R. W. (2004). Stuttering and the International Classification of Functioning, Disability, and Health (ICF): An update. Journal of Communication Disorders, 37 (1), 35–52. 
  • Yaruss, J. S., Quesal, R. W. (2006). Overall Assessment of the Speaker’s Experience of Stuttering (OASES): Documenting multiple outcomes in stuttering treatment. Journal of Fluency Disorders, 31 (2), 90–115. 
  • Yaruss, J. S., Quesal, R. W., Reeves, L. (2007). Self-help and mutual aid groups. In: E. G. Conture, R. F. Curlee (eds.), Stuttering and related disorders of fluency (p. 256–276). New York, NY: Thieme. 
  • Yaruss, J. S., Reardon-Reeves, N. A. (2017). Early childhood stuttering therapy: A practical guide. McKinney, TX: Stuttering Therapy Resources, Inc.
  • Yaruss, S. J., Reeves, N., & Herring, C. (2018). How Speech-Language Pathologists Can Minimize Bullying of Children Who Stutter. Seminars in Speech and Language, 39, 342–355. 
  • Zebrowski, P. M. (1997). Assisting Young Children Who Stutter and their Families: Defining the Role of the Speech-Language Pathologist. American Journal of Speech-Language Pathology, 6, 19–28. 
  • Zebrowski, P. M. (2007). Treatment factors that influence therapy outcomes of children who stutter. In: E. G. Conture, R. F. Curlee (eds.), Stuttering and related disorders of fluency (p. 23–38). New York, NY: Thieme. 
  • Zebrowski, P. M., Arenas, R. M. (2011). The „Iowa Way” revisited. Journal of Fluency Disorders, 36 (3), 144–157. 
  • Zebrowski, P. M., Schum, R. L. (1993). Counseling parents of children who stutter. American Journal of Speech-Language Pathology, 2 (2), 65–73. 

artykuły niemieckojęzyczne: 

  • Lattermann, Ch. (2014). Das Lidcombe-Programm für Kinder im Grundschulalter: Möglichkeiten und Grenzen. Sprachförderung und Sprachtherapie in Schule und Praxis, 2 (14), 65–72. 
  • Sandrieser, P. (2014). Stottern im Kindesalter – Basisartikel. Sprachförderung und Sprachtherapie in Schule und Praxis, 2 (14), 58–64. 
  • Walther, C. (2014). Mini-KIDS: Ein Therapiekonzept für stotternde Kinder im Vorschulalter. In: Sprachförderung und Sprachtherapie in Schule und Praxis, 2 (14), 73–80.
  • Hansen B. (2019). Das Palin PCI-Konzept: Leitliniengerechte Frühtherapie für unflüssig sprechende Kinder. Sprachförderung und Sprachtherapie in Schule und Praxis, 3 (19), 141147.
  • Hearne A., Richter R. (2019). Das Camperdown Programm – Fluency Shaping, aber anders. Sprachförderung und Sprachtherapie in Schule und Praxis, 3 (19), 162165.
  • Mannhard A. (2010). Jetzt geh ich’s an! Dynamische Gruppentherapie für stotternde und polternde Kinder. Forum Logopädie, 2 (10), 2025.
  • Richter R., Freerk B., Hearne A. (2019). Das Lidcombe Therapiekonzept für die Behandlung des frühkindlichen Sototterns. Sprachförderung und Sprachtherapie in Schule und Praxis, 3 (19), 134140.
  • Sandrieser P., Schneider P. (2019). KIDS – direkte Therapie mit stotternden Kindern. Sprachförderung und Sprachtherapie in Schule und Praxis, 3 (19), 148152.
  • Schaber I. (2013). Eine Unterrichtsstunde zum Thema Stottern. Praxis Sprache, 2 (13), 107109.
  • Schönauer-Schneider W., Thum G. (2013). Stottern und Schule. Praxis Sprache, 2 (13), 9395.
  • Thum G. (2013). Sprechtechniken in der Stottertherapie. Praxis Sprache, 2 (13), 96101.
  • Thum G. (2019). Stärker als Stottern – ein methodenkombinierter Ansatz. Sprachförderung und Sprachtherapie in Schule und Praxis, 3 (19), 166175.

Historie osób z jąkaniem