Masz już trochę lat i pewne doświadczenia związane z jąkaniem. Mogą być one neutralne (ani dobre, ani złe), czasem nawet zabawne. Być może jednak spotkała cię jakaś przykrość lub poczucie bezsilności, smutek, złość z powodu jąkania i nie wiedziałeś, jak się zachować, co zrobić. Poniżej dowiesz się, jak sobie poradzić w niektórych sytuacjach. Poznaj historie dzieci, które się jąkają i sprawdź, czy mógłbyś zrobić to, co one.
Czy te historie są ci znajome?
Historia nr 1Twoja koleżanka po raz kolejny chce odpisać od ciebie zadanie domowe, a ty nie wiesz, jak zareagować, więc pozwalasz jej na to.
Zastanów się, czy nie lepiej byłoby powiedzieć jej uczciwie, że boisz się, że zostanie przyłapana na odpisywaniu, bo wtedy każdy z was poniesie konsekwencje i zostanie negatywnie oceniony.
Koledzy namawiają cię, byś na urodzinach jednego z nich zjadł kawałek pizzy. Wiesz, że mama zabroniła jeść niezdrowe rzeczy, ponieważ w domu zdrowo się odżywiacie, nie chcesz jednak wyjść na dziwaka…
Zastanów się, czy gdybyś odmówił, stałoby się coś strasznego? Może koledzy i koleżanki nie zwróciliby na to uwagi? Pamiętaj, że w byciu asertywnym ważne jest mówienie jasno o tym, co myślimy.
Koleżanka chce prosto po lekcjach pójść z tobą na plac zabaw, który znajduje się niedaleko szkoły. Wiesz, że w domu musisz pojawić się o konkretnej godzinie, by rodzice się nie martwili. Czujesz jednak, że koleżance będzie smutno, gdy odmówisz.
Zastanów się, dlaczego nie odpowiedziałeś po prostu: „Mama prosiła, bym wrócił do domu o 15.00. Przykro mi, ale pobawimy się innym razem”. Prawdziwy przyjaciel na pewno zrozumiałby twoją sytuację.